|
II. LATA MŁODZIEŃCZE, OKRES STUDIÓW I PRZYGOTOWAŃ DO KARIERY ARTYSTYCZNEJ 1836 – w Wilnie, 2 listopada, a według innych źródeł 14 listopada, urodził się, a 23 listopada został ochrzczony Elwirion Michał Andriolli, czwarte dziecko Francesco i Petroneli Andriollich.
Rys. 7 Pierwszym po ojcu, prawdziwym mistrzem i nauczycielem chłopca był zamożny ziemianin, utalentowany malarz i rysownik Antoni Zaleski. Pod dużym wpływem Zaleskiego ukształtowało się motto życiowe przyszłego artysty: „Wiem, że stanowczo od tej chwili miałem jasną przed sobą drogę: poznać kraj, jego dzieje – i – o ile zdołam, odtworzyć je” – pisał po latach Andriolli.
Rys. 8 1855 – Elwiro Michał Andriolli, z woli ojca, rozpoczął studia na wydziale lekarskim w Moskwie. 1856 – Andriolli zaniechał nauki na wydziale lekarskim i wbrew woli ojca, a z pomocą starszego brata studiującego w Moskwie, podjął studia w Szkole Malarstwa i Rzeźby w Moskwie. 1857 – Andriolli zakończył przygotowanie dyplomowego obrazu olejnego. 1858 – Andriolli otrzymał dyplom ukończenia Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.
Rys. 9 1858 – powrócił do Wilna, gdzie na publicznej wystawie, Andriolli pokazał swoją pracę „Walka Litwinów z Krzyżakami”.
Rys. 10 1859 – Andriolli wyjechał do Warszawy gdzie nawiązał współpracę z Ludwikiem Jenike, pierwszym redaktorem „Tygodnika Ilustrowanego”. 1859 – Andriolli wyjechał do Rzymu, aby tam kontynuować dalsze studia w Akademii Świętego Łukasza. W tym czasie Andriolli poznał się ze studiującymi w Rzymie: architektem Witoldem Lancim, rzeźbiarzami Leonardem Marconim i Marcelim Guyskim, a także z synem Adama Mickiewicza, Władysławem Mickiewiczem, z którym pozostał w wieloletniej przyjaźni. Jak podaje Antoni Pietkiewicz, czyli Adam Pług, Andriolli „odbywał artystyczne piesze wędrówki po całych Włoszech, po części towarzysząc obozowi Garibaldiego”. 1861 – Andriolli przez Paryż zamierzał wrócić do kraju.
| ||
|
